Departamenty zamorskie

Martynika

Martynika to wyspa pochodzenia wulkanicznego należąca do Archipelagu Wysp Zawietrznych  w Małych Antylach na Karaibach. Odkryta została przez Krzysztofa Kolumba  w 1502r. Ma długość 75 km. Ze względu na bogactwo tropikalnych kwiatów rosnących na wyspie i  eksport  tych kwiatów do Europy bywa nazywana „Kwiatową wyspą”. Jest departamentem zamorskim Francji niezmiennie od 1635r. i  członkiem Unii Europejskiej. Społeczeństwo zamieszkujące wyspę jest wielonarodowe, choć będąc na Martynice ma się wrażenie że zamieszkują ją czarnoskórzy mieszkańcy. . Większość ludności  wyznaje katolicyzm. Krajobraz wyspy jest górzysty, wulkaniczny, klimat zaś równikowy, wilgotny.

Piękna laguna nad Atlantykiem wprowadza turystów w niebiański nastrój. Przyjeżdżających na wyspę urzeka niezwykłe bogactwo roślin i zwierząt. Dzieciom dużo radości sprawiają delfiny które beztrosko pływają w wodzie i z sympatią odnoszą się do człowieka. Wyspę porastają tropikalne lasy równikowe zaś przy drogach rosną palmy kokosowe.

Słynie z uprawy bananów, trzciny cukrowej z której wyrabiany jest cukier i rum. Jednak turystyka na wyspie jest na pierwszym miejscu. Dużym powodzeniem przyjeżdżających cieszy się turystyka aktywna, a więc piesze wędrówki, przejażdżki po wyspie samochodem, rejsy statkami, żeglarstwo, surfing, windsurfing, a także golf. Dodatkowym atutem wyspy jest jej znakomita kuchnia, regionalna, francuska i ogólnoświatowa. Dominują w niej smakowite owoce, ryby, owoce morza, przyprawy typu: cynamon, kakao, gałka muszkatałowa, curcuma, curry. Wszędzie na Martynice można spotkać przeróżne stragany z lokalnymi wyrobami, ale także sklepy z europejskimi produktami. Niestety, jedynym minusem tej sprzedaży jest ich wysoka cena. Wynagradzają to jednak sympatyczni mieszkańcy wyspy, którzy z uprzejmością odnoszą się do turystów.

MIASTA  MARTYNIKI:

FORT de FRANCE – to stolica wyspy, wyróżnia się wąskimi uliczkami przy których stoją małe domy z balkonami, koronkowymi parapetami, w mieście można zajść do muzeum GENERAL –de-GAULLE które mieści się w dawnym domu zamorzonych mieszczan, zgromadzono tam przedmioty użytkowe z XIX w., turyści podziwiają też ratusz-Hotel de Ville oraz katedrę św. Ludwika z pięknymi witrażami i organami, centrum miasta tworzy park LA SAVANE, w parku stoi pomnik Józefiny Bonaparte która pochodziła z Martyniki, na placu zawsze rozciągają się barwne stragany z lokalnymi produktami handlowymi,

SAINTE MARIE- miasto leży na wschodnim wybrzeżu, słynie z niezwykłego naturalnego muzeum banana urządzonego na starej plantacji LA MUSEE de la BANANE  gdzie można dokonać także jego degustacji, turyści także zwiedzają muzeum rumu St. JAMES DISTILLERY działające też na zasadzie poznania historii upraw, poznania procesu jego otrzymywania a także degustacji,

TROIS – IIES- miasteczko gdzie można obserwować okoliczną produkcję cukru z trzciny cukrowej w MAISON de la CANNE,

ATRAKCJE:

Ogród botaniczny JARDIN de BALATA-wyróżnia się przepiękną fauną i florą zebraną z rejonu wyspy i całego świata z okolic strefy podzwrotnikowej,

Bazylika BALATA-stanowi kopię bazyliki SACRE- COEUR na MONTMARTRZE, bazylika stoi na wzgórzu przy drodze z FORT de FRANCE do ogrodów JARDIN de BALATA, z tarasów bazyliki można podziwiać piękne krajobrazy.

MORNE des ESSES- miejsce zwane centrum plecionkarstwa, gdzie można zakupić przepiękne regionalne wyroby,

Atrakcjami Martyniki są przepiękne plaże, możliwość nurkowania i podziwiania niezwykłych koralowych raf, przejażdżki po wyspie jeepem, spływy kajakowe o różnym stopniu trudności, a także tzw. CANYONING, czyli rodzaj wspinaczki górskiej połączonej z przeprawą wodną, taka ,,szkoła życia”, oczywiście pod okiem doświadczonych przewodników,

CIEKAWOSTKI:

SAINT PIERRE- miasto będące dawniej stolicą MARTYNIKI, w 1902r. nastąpiła tragiczna erupcja wulkanu PELLE. W wyniku wybuchu zginęło 30 000 mieszkańców. Ocalał tylko więzień gdyż był zamknięty w więzieniu o grubych murach! Miasto częściowo odbudowało się. Do dzisiejszego dnia turyści oglądają ruiny domów z tamtych czasów. Stanowi to pewien rodzaj naturalnego muzeum. Oczywiście są jeszcze dwa inne muzea gdzie przewodnicy opowiadają o tym tragicznym wydarzeniu. W 2002r. odbyły się uroczystości upamiętniające tę katastrofę.

Gwadelupa

Gwadelupa to departament zamorski Francji. Leży w Ameryce Środkowej w rejonie środkowym wysp Małych  Antyli na Karaibach. Wyspa została odkryta przez Krzysztofa Kolumba w 1493r., do Francji  włączono ją w 1674r.,potem teren wyspy zajęła Wielka Brytania, ale w 1815 r. Traktat Wersalski przywrócił Francji ostateczne panowanie nad wyspą. Gwadelupa należy do Unii Europejskiej jako rejon peryferyjny, na wyspie obowiązuje więc waluta Euro.

Gwadelupa bywa nazywana wyspą motylem, a to ze względu na to iż składa się ona z dwóch części, przypominających skrzydła motyla, oddzielonych od siebie wąską cieśniną. Widać to doskonale z lotu ptaka. Pierwsza część wyspy leżąca we wschodniej części  o nazwie GRANDE-TERRE ma podłoże wapienne, białe-piaskowe plaże i koralowce. Druga część wyspy leżąca w zachodniej części o nazwie BASSE-TERRE jest pochodzenia wulkanicznego, nadal czynny jest wulkan LA-SURFRIERE, wyspę porastają tropikalne lasy, liczne wodospady i gorące źródła dostarczają wielu wrażeń, zaś plaże mają piasek w kolorze czarnym i różowym. Wyspa tworzy teren Parku Narodowego.

Gwadelupa bywa też nazywana Szmaragdową Wyspą, a to ze względu na piękny szmaragdowy odcień wody oblewającej wyspę.

Wyspa przyciąga strasznie wielu turystów ze względu na swe walory klimatyczne, krajobrazowe. To typowo turystyczna wyspa. Organizowane są przeróżne rejsy na okoliczne wyspy z wieloma atrakcjami. Słynie z plantacji bananów, uprawy trzciny cukrowej z której produkowany jest smakowity rum, a także z uprawy ananasów, melonów, kawy i kakao. Klimat wyspy jest tropikalny, łagodny. Pora sucha występuje od stycznia do czerwca, zaś pora deszczowa od lipca do listopada. Niestety, wyspę też nawiedzają liczne tropikalne burze i cyklony. Wyspa posiada bardzo dużo różnego typu restauracji oferującymi pyszne, regionalne dania, a także dania kuchni francuskiej i ogólnoświatowej. Podstawowe produkty lokalne to: kraby, muszle, rum, zaś przyprawą curry. Wyspa jest bardzo kolorowa, na każdym kroku można spotkać sympatycznych tubylców oferujących turystom lokalne wyroby i produkty żywnościowe. Popularne są też przejażdżki jeepami po wyspie z wieloma wrażeniami.

MIASTA:

POINTE-a-PITRE – miasto, które jest stolicą Gwadelupy, leży we  wschodniej części wyspy, miasto wyróżnia się dużą ilością bardzo luksusowych sklepów, butików gdzie ceny towarów są tanie, czyni to wielką okazję do robienia dużych zakupów z wakacji, w mieście podziwiamy bogate rezydencje, dworki, a także mamy możliwość zwiedzania okolicznych muzeów z dużą ilością eksponatów w pięknych wnętrzach,

LE GOSIER – miasto części wschodniej wyspy, wyróżnia się tzw. Starówką, która ciągnie się wzdłuż wybrzeża z przepięknymi widokami,

SAINTE ANNE de-GUADELOUPE– miasto w zachodniej części wyspy, słynie z licznych restauracji, lokalnych targowisk z okolicznymi wyrobami, owocami, pięknej plaży, ślicznych statków, szerokich ulic z palmami i dużej ilości zieleni,

ATRAKCJE:

Ogród Botaniczny – DESHAIES– leży w zachodniej części wyspy o nazwie BASSE-TERRE, to przepiękna, rajska część wyspy z tropikalną, niezwykłą roślinnością, kolorowymi, oswojonymi papugami, flamingami, stawami z tropikalnymi rybami, urzekającymi wodospadami,  zdjęcia wykonane w ogrodzie są przepiękne!

LA BONIFIERE – to królestwo kawy i czekolady, turyści zapoznają się z historią i procesem otrzymywania tych produktów, obejrzeć ogród z rosnącymi kakaowcami i krzewami kawy, a także zasmakować się w degustacji picia kawy i czekolady w okolicznej restauracji, można też samemu uczestniczyć w przyrządzaniu tych napojów, na terenie La Bonifiere  znajduje się też Park Atrakcji typu acrobranche , obejrzeć niezwykłe widoki na wulkan La Sufriere,

Gujana

Gujana Francuska leży w północno-wschodniej części Ameryki Południowej nad Oceanem Atlantyckim. Graniczy z Brazylią. Teren ten odkrył Krzysztof Kolumb w 1498r.Była nazywana ,,Zielonym Piekłem” ze względu na wysyłkę francuskich skazańców, którzy byli między innymi skazani na niewolniczą pracę w trudnych warunkach klimatycznych i plagą chorób siejących spustoszenie na wyspie. Dziś to stwierdzenie jest całkowicie nieaktualne.  Francja objęła panowaniem te ziemie w XVII w., później zmieniała się przynależność wyspy by ostatecznie powrócić do Francji w 1946r. Dziś jest największym departamentem zamorskim Francji, członkiem Unii Europejskiej. Walutą pieniężną Gujany Francuskiej jest Euro, zaś językiem urzędowym język francuski. Tubylcy porozumiewają się między sobą językiem lokalnym, kreolskim. Rdzenni mieszkańcy są w większości ciemnoskórzy lub mulaci. Religią dominującą jest katolicyzm.

Gujana Francuska dzieli się na okręgi: MARONI, KAJENNA. Teren jest nizinny, zaś środek i południe kraju wyżynny, obejmuje go Wyżyna Gujańska. Klimat kraju jest równikowy, wilgotny, porośnięty lasami równikowymi i sawannami. Fauna i flora jest różnorodna, przy drogach rosną palmy i migdałowce, motyle przybierają niezwykle barwy, dżungla pełna jest małp, wyjców, jaguarów, w wodach żyją kajmany, a w oceanie rekiny, oczywiście to tylko namiastka atrakcji.Na polach uprawia się ryż, trzcinę cukrową, kukurydzę, banany. Z trzciny cukrowej produkuje się rum. Mieszkańcy żyją również z rybołóstwa i połowu krewetek. Gujana Francuska posiada też złoża złota i diamentów. Złoto jest wydobywane w kopalni St.-ELIE. Jednak państwo to jest najbardziej znane z turystyki. Wszystkich urzeka turkusowy kolor  oceanu u brzegu Gujany Francuskiej. Teren nie jest na szczęście nawiedzany przez huragany. Gujana Francuska daje wiele możliwości spędzania wolnego czasu. Biura Podróży proponują turystom czynny odpoczynek, np. żeglarstwo, jazdę konną, przejażdżki rowerowe, łowienie ryb, polowania, przejazdy pirogami, łodziami, kajakami w różnych warunkach, a także nurkowanie w przepięknych wodach. Jest tylko jeden mały problem, wysokie ceny!

MIASTA:

GEORGETOWN- stolica Gujany Francuskiej, liczy 200tys. mieszkańców, piękna jest jedyna katedra Św. Jerzego całkowicie wykonana z drewna, warto obejrzeć Pałac Prezydencki, Bibliotekę Narodową, Parlament oraz zwiedzić Muzeum Antropologiczne.

KAJENNA- miasto założone przez francuskich kupców w XVII w., bywa nazywane ,,Francją w Tropiku”, w mieście warto pójść na plac centralny- PLACE GRENOBLE, gdzie można obejrzeć ładne budynki rządowe, Place des Palmistes który stanowi początek ulicy handlowej z okolicznym  bazarem, warto też zwrócić uwagę na katedrę i ratusz.

SAINT LAURENT du MARONI- miasto stanowi ciekawe połączenie architektury kolonialnej i miejscowej- indiańskiej,

 

ATRAKCJE:

DIABLA  WYSPA – stanowi dawną kolonię karną Francji, zsyłano na nią więźniów w latach 1852 do 1946r., wyspa leży na Oceanie, stanowi skalisty twór –klif wystający około 40 m. nad poziom wody, cały czas uderzają w niego wzburzone fale oceanu pełne rekinów, nikt z tej wyspy nie mógł uciec, było to niemożliwe,

Fort CEPEROU – to twierdza zbudowana przez kolonistów w Kajennie, miała na celu bronić miasto przed najazdem piratów, dziś miejsce turystycznych wycieczek,

Centrum Lotów Kosmicznych należy do Europejskiej Agencji Kosmicznej, z tego miejsca wysyła się satelity okrążające ziemię, turyści mogą zapoznać się z Centrum Kontroli Lotów i wystawą sprzętu kosmicznego,

PARK NARODOWY BRYCE CANYON GEORGETOWN – niezwykłe miejsce w dżungli, duża ilość nigdzie niespotykanych roślin i zwierząt, organizowane są przeloty nad dżunglą z niezwykłymi widokami, zapierający dech w piersiach jest widok na ogromny wodospad gdzie woda opada z wysokości 226 m. , ten uskok wodospadu nosi nazwę KAIETEUR,

IWOKRAMA – to sam środek unikatowego lasu deszczowego, w miejscu tym znajduje się ośrodek gdzie turyści mogą poczuć się jak w dżungli, budowle są drewniane, przewiewne, przebywając w tym miejscu słyszymy śpiew ptaków, odgłosy zwierząt, z okien widać przemykające w oddali jaguary, biura turystyczne organizują spacery na specjalnie przygotowanej trasie spacerowej po dżungli, trasa wiedzie 30 m. nad ziemią, prowadzi pomostami wykonanymi na drzewach, organizowane są też wyprawy do okolicznej wioski indiańskiej, która żyje jeszcze dawnym życiem który nazwalibyśmy prymitywnym,